اینایی که تا کارشون دارین با کله میان طرفتون

اینایی که همیشه پای درد دلتون می شینن

اینایی که هیچ وقت از درد خودشون هیچی نمی گن

اینایی که همیشه لبخندمی زنن

اینایی که همیشه هواتونو دارن و کنارتونن

اینایی که تا کامنت میذارین جوابتونو میدن

اینایی که همیشه هستن

اینایی که همیشه تو خودشونن

اینایی که به خاطر بقیه از راحتیه خودشون میگذرن

اینایی که وقتی ازشون اتفاقی می پرسین چیزی شد؟...می گن:نه فقط یکم خسته م...سرم درد می کنه

اینایی که تو خودشونن اما تا صداشون می کنین می گن جانم؟

همونایی ان که واستون هیچ ارزشی ندارن

همونایی ان که اگرم نباشن کسی نگرانشون نمی شه

همونایی ان که اروم میرن تا یکی شاید دلش واسشون تنگ شه...

همونایی ان که کسی دلتنگشون نمی شه و باز برمی گردن

همونایی ان که صد بار با زبونه بی زبونی گفتن:بابا منم آدمم دلت یه بارم برام تنگ نشد؟

همونایی ان که هیشکیو ندارن

 بذار این طوری بگم:

همونایی ان که شما فک می کنین زیادیو مزاحمن

همونایی ان که اگه عاشقتونم بشن هیچی بهتون نمی گن...عذاب می کشن اما بازم نمی گن...

کنارتون می مونن...دلداریتون می دن... واسه عشقه از دست رفتتون با شما غصه می خورنو زجر می

 کشن...اما شما نمی فهمین...خبر دار نمیشین...

همونایی ان که اگه بهتون احتیاج هم داشته باشن صداشون در نمیاد

تورو خدا انقد بی انصاف نباشین...اینارو اذیت نکنین...آدمن به خدا...یکم بفهمینشون